Tja, en dan heb je voor de eerste keer sinds het behalen van je rijbewijs in Nederland een klein ongelukje in Amerika. Helaas, maar gelukkig niemand gewond en alleen autoschade, een aanrijding op de parkeerplaats van een grote supermarkt...
De politie is gebeld, geen emergency, dus het kan even duren voordat ze komen, wordt mij verteld. En waar kun je het tijdens het wachten op oom agent beter over hebben met de bestuurder van de auto die betrokken is bij deze kleine botsing? Juist... de aanstaande verkiezingen.
Tenminste, deze – tien minuten geleden voor mij nog onbekende - Amerikaan heeft het erover, ik hoef alleen maar te knikken, glimlachen of fronsen en er komt een stortvloed aan woorden, versterkt door handgebaren. Het onderwerp doet hem zichtbaar veel.
Deze geboren Indiër, die inmiddels al meer dan vijfentwintig jaar in Amerika woont en werkt, is salesman in hart en nieren. Dat merk je aan alles. Hij werkt bij een autodealer en zijn vrouw is thuis bij het gezin. Hij probeert mij direct een nieuwe auto te verkopen, maar dit terzijde.
Werkt hard, veel uren per week, is recht door zee, heeft zijn hart op de tong en hij stemt Trump. Geen twijfel mogelijk, daar kan geen debat, misstap of leugen iets aan veranderen, geeft hij aan. Het staat voor hem dan ook als een paal boven water dat Trump de nieuwe president wordt, Clinton maakt geen kans en heeft in het verleden nog nooit kans gemaakt. Ook al zeggen de peilingen anders, op het moment dat telt, 8 november, wordt het een overduidelijke overwinning voor Trump. Een Amerika met Hillary heeft geen toekomst, zo vindt hij. Donald laat niet met zich sollen. Hij kan hard en grof overkomen, maar niet te grof. Hij heeft geen tijd om diplomatiek te antwoorden. Trump is de verpersoonlijking van het Amerika van nu, de maatschappij is nu eenmaal hard geworden.
De Amerikaanse Indiër praat zo openhartig, lovend, lyrisch en bijna 'wervend' over Trump, het lijkt alsof hij mij ervan wil overtuigen op hem te stemmen...
De twee stilstaande auto's trekken de aandacht, tenminste dat dacht ik, maar het zijn niet de auto's, het is de geëmotioneerde Amerikaan die af en toe een opmerking, schouderklop, of boze blik aan zijn adres krijgt.
Inmiddels is de politie gearriveerd, de papieren worden ingevuld, verzekeringsmaatschappijen zijn gebeld en gegevens uitgewisseld. De salesman zegt nog terloops dat hij mij in de loop van de week in zijn showroom verwacht, waarna hij, al instappend in zijn auto roept: "Trump in the White House, who else?”